«Ευχαριστώ πολύ. Να σου φέρω κάτι άλλο;» ρώτησε χαμογελώντας. «Όχι κυρ-Βαγγέλη, σ’ ευχαριστώ. Θα φύγω να ξεκουραστείτε κι εσείς. Καλό βράδυ!»
“Δακρυσμένο χαμόγελο”- Χριστίνα
“Κρυμμένη ευτυχία”- Χριστίνα
Τι κι αν μεγάλωνε; Όσο περνούσαν τα χρόνια, όλο και πιο μικρός ένιωθε. Το καταλάβαινε τα βράδια, που έσφιγγε όλο και περισσότερο εκείνο το αρκουδάκι που του είχε χαρίσει η θεία του, τότε που έκανε τα πρώτα του βήματα.
“Για μια νύχτα στην ταράτσα(!)”- Χριστίνα
«Μέχρι πού θα έφτανες για μένα;» τον ρώτησε ένα βράδυ που επέστρεφαν στο σπίτι, κοιτώντας τον επίμονα. «Μέχρι την άκρη του κόσμου!» απάντησε εκείνος χαμογελώντας γλυκά.
“Περί λουλουδιών”- Χριστίνα
Δεν θυμάται από πού ξεκίνησε και πώς ήταν τότε. Μα θυμάται ότι ήταν μια σταλιά. Και διαφορετικό χρώμα. Ναι, σίγουρα το χρώμα του ήταν άλλο.
“Σκέψεις, σκέψεις κι άλλες σκέψεις”- Mesmerized
Πόσες σκέψεις έχουν περάσει από το μυαλό μου τις τελευταίες μέρες. Καμία, όμως, δεν έχω καταφέρει να αποτυπώσω στο χαρτί. Θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό μου, με εσάς.
“Φωτεινοί άνθρωποι”- Peter Pan
Οι άνθρωποι στη ζωή μας έρχονται και φεύγουν. Όλοι τους κουβαλάνε κάτι.
