Σπηλιές αέρινες γυρνούν στου κεφαλιού μου τις κορφές. Τα βλέφαρά μου από ώρα δεν τα νιώθω.
"Το μυστικό"- Χριστίνα
“Για λίγο” -Pit
Σου έχει τύχει ποτέ να δεις κάποιον στον δρόμο, να κοιτάξεις τα μάτια του, τον τρόπο που τα χείλη του κινούνται όταν μιλάει, και για λίγο να φανταστείς την ζωή μαζί του;
“Ψυχή ντυμένη”- Αλέξης Αντωνόπουλος
Ούτε μία σπιθαμή ξεχασμένη: Τα μαλλιά μου ήταν λουσμένα.
“Πόρτες”- Χριστίνα
Ανούσια λόγια δέρνουν πόρτες κλειστές. Πόρτες που από τον χρόνο ασχήμηναν.
“Σε Ακούω Να Μιλάς” -Pit
λέξεις μερικές φορές σε ακούω να μιλάς και ακούω μόνο λέξεις
“Οι όρκοι”- Γιάννης Σίννης
Oι όρκοι…που σβήστηκαν πιο εύκολα από πατημασιές σε αμμουδιά στην Κίμωλο με το πρώτο επόμενο κύμα
“Εικονολέξεις”- Χριστίνα
Μελέτησα εικόνες πάνω σε τοίχους κρεμασμένους από ένα έρημο ταβάνι.
“Μην ξανάρθεις, δεν πειράζει”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
Μην ξανάρθεις, δεν πειράζει, θα βρω αλλού παρηγοριά. Και ακόμα και αν τώρα δεν τη βλέπω, κάπου υπάρχει και για εμένα μία αγκαλιά.
“Μια τρύπα στο κενό”- Χριστίνα
Κάποτε από το παράθυρο έμπαιναν λιβάδια. Τώρα σαν ν' αχνοφαίνεται πίνακας μπαλωμένος.
