Μην κλαις. Ο κόσμος κοιτάζει. Μην κλαις σου λέω. Μετράνε τα δάκρυα σου, τους λυγμούς, τις κοφτές ανάσες.
“Για τον Νίκο”- Χριστίνα
Τι υπάρχει εκεί ψηλά δεν το γνωρίζω. Ν' ανθίζουν άραγε κι εκεί οι αμυγδαλιές;
“Απωθημένο”- Μαρία Σπανού
Να σε ακούω θέλω, να μπαίνω σ’ένα όμορφο παραμύθι και να μη θέλω να βγω.
“Ο χρυσαφένιος αητός”- Θεόδωρος Γεωργιάδης
Αγριεμένο μου πουλί, που σχίζεις τον αγέρα αφύλαχτο και τρομερό με χρυσαφένιο χρώμα.
“Ερωτική σύγχυση”- Χριστίνα
Δεν ξέρω τι συνέβη. Δεν ξέρω πώς συνέβη. Μα κάποιες νύχτες σ’ άκουγα που σκάλιζες την πόρτα. Ύστερα ξάπλωνα, δίπλα μου σ’ έβλεπα.
“Ταξίδι”- Ζωή Καβαλάρη
Κράτησε για λίγο τη ζωή μου στα χέρια σου Όχι για πολύ Λίγο θα ταξιδέψω και θα γυρίσω ξανά
“Όνειρα γεμάτα ελπίδες που χάνονται ξαφνικά”- Αλέξανδρος Κατάκαλος
Το πρωί. Ανοίγω τα μάτια μου και νιώθω ένα κρύο αεράκι να με χτυπάει. Ο καιρός ήταν θυμωμένος και οι κουρτίνες σαν τρελές ανέμιζαν. Βγήκα έξω και έμεινα με την βροχή, σε μπαλκόνι δύο τετραγωνικών να μου κρατάει συντροφιά.
“Στο γύρισμα του κεφαλιού”- Χριστίνα
Στο γύρισμα του κεφαλιού αντίκρισα σκουπίδια. Μια στοίβα ανάκατη. Δίπλα τους έστεκες εσύ. Σε κοίταξα.
“Σωμάτων κάθοδος”- Άγγελος Κατσιρντάκης
Θα ήταν ιεροσυλία να ονομάσω την ένωση μας ως κόσμια, δεν είναι, η στόφα της είναι απόκοσμη και ζοφερή, δεν περιγράφεται η κάθοδος μαζί σου..
“Το τελευταίο τσιγάρο” -Pit
Κάπνιζες όταν σε είδα. Ο καπνός σερνόταν γύρω από το πρόσωπό σου καθώς κοιτούσες έξω από το παράθυρο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα λύπη να λιμνιάζει στον πάτο της κοιλιάς μου.