Είμαι ένας Βλάσφημος που εξορίζεται από τους Βλάσφημους· Αιρετικός που εξορίζεται από τους Αιρετικούς· και για όλα φταίει εκείνη η λέξη: Σπίτι.
“Ένα σπίτι”- Αλέξης Αντωνόπουλος
“Όνειρο του Μάη” -Pit
Γιατί; Γιατί σε άφησα, γιατί; Τα χέρια μου σκάβουν το χώμα.
“Χτίστης υπό σκιά”- Άγγελος Κατσιρντάκης
Τα βράδια που ο ύπνος μας αποκόβει από την πραγματικότητα κάτι στα σκοτεινά συναντιέται, μεγαλουργεί ηδονικά καλύπτοντας το χάος του ανεκπλήρωτου μας.
“Περίεργος κόσμος”- Χριστίνα
Βλέμματα απορημένα σε πίνακες ολοζώντανους, δειλά κατασκοπεύουν. Γοργά τα βλέφαρα κουνούν, τον έξω κόσμο επιτέλους να γνωρίσουν.
“Φωναχτά και άδυτα”- Στράτος Ζερβανταρίδης
Φωναχτά και άδυτα Τα λόγια ξεχασμένα Δυο φορές αμάδητα Λουλούδια διψασμένα
“Χωρίς λόγο” -Pit
Τι λες όταν το μόνο που θέλεις είναι να ουρλιάξεις; Τι κάνεις όταν φοβάσαι ότι αν ανοίξεις το στόμα σου θα εκπνεύσεις την ψυχή σου;
"Το μυστικό"- Χριστίνα
Σπηλιές αέρινες γυρνούν στου κεφαλιού μου τις κορφές. Τα βλέφαρά μου από ώρα δεν τα νιώθω.
“Για λίγο” -Pit
Σου έχει τύχει ποτέ να δεις κάποιον στον δρόμο, να κοιτάξεις τα μάτια του, τον τρόπο που τα χείλη του κινούνται όταν μιλάει, και για λίγο να φανταστείς την ζωή μαζί του;
“Ψυχή ντυμένη”- Αλέξης Αντωνόπουλος
Ούτε μία σπιθαμή ξεχασμένη: Τα μαλλιά μου ήταν λουσμένα.
