Είμαι ένας Βλάσφημος που εξορίζεται από τους Βλάσφημους· Αιρετικός που εξορίζεται από τους Αιρετικούς· και για όλα φταίει εκείνη η λέξη: Σπίτι.
“Ένα σπίτι”- Αλέξης Αντωνόπουλος
“Όνειρο του Μάη” -Pit
Γιατί; Γιατί σε άφησα, γιατί; Τα χέρια μου σκάβουν το χώμα.
“Χτίστης υπό σκιά”- Άγγελος Κατσιρντάκης
Τα βράδια που ο ύπνος μας αποκόβει από την πραγματικότητα κάτι στα σκοτεινά συναντιέται, μεγαλουργεί ηδονικά καλύπτοντας το χάος του ανεκπλήρωτου μας.
“Περίεργος κόσμος”- Χριστίνα
Βλέμματα απορημένα σε πίνακες ολοζώντανους, δειλά κατασκοπεύουν. Γοργά τα βλέφαρα κουνούν, τον έξω κόσμο επιτέλους να γνωρίσουν.
“Φωναχτά και άδυτα”- Στράτος Ζερβανταρίδης
Φωναχτά και άδυτα Τα λόγια ξεχασμένα Δυο φορές αμάδητα Λουλούδια διψασμένα
“Χωρίς λόγο” -Pit
Τι λες όταν το μόνο που θέλεις είναι να ουρλιάξεις; Τι κάνεις όταν φοβάσαι ότι αν ανοίξεις το στόμα σου θα εκπνεύσεις την ψυχή σου;
“Κάβο αμόρε”- Αγγελική Καραπάνου
Θεά αλαργινή που σε αγάπησε χορεύεις δίπλα του ένα καλοκαίρι
"Το μυστικό"- Χριστίνα
Σπηλιές αέρινες γυρνούν στου κεφαλιού μου τις κορφές. Τα βλέφαρά μου από ώρα δεν τα νιώθω.
“Ψυχή ντυμένη”- Αλέξης Αντωνόπουλος
Ούτε μία σπιθαμή ξεχασμένη: Τα μαλλιά μου ήταν λουσμένα.
