Μην κλαις. Ο κόσμος κοιτάζει. Μην κλαις σου λέω. Μετράνε τα δάκρυα σου, τους λυγμούς, τις κοφτές ανάσες.
“Ο κόσμος κοιτάζει” -Pit
“Για τον Νίκο”- Χριστίνα
Τι υπάρχει εκεί ψηλά δεν το γνωρίζω. Ν' ανθίζουν άραγε κι εκεί οι αμυγδαλιές;
“Ο χρυσαφένιος αητός”- Θεόδωρος Γεωργιάδης
Αγριεμένο μου πουλί, που σχίζεις τον αγέρα αφύλαχτο και τρομερό με χρυσαφένιο χρώμα.
“Ερωτική σύγχυση”- Χριστίνα
Δεν ξέρω τι συνέβη. Δεν ξέρω πώς συνέβη. Μα κάποιες νύχτες σ’ άκουγα που σκάλιζες την πόρτα. Ύστερα ξάπλωνα, δίπλα μου σ’ έβλεπα.
“Ταξίδι”- Ζωή Καβαλάρη
Κράτησε για λίγο τη ζωή μου στα χέρια σου Όχι για πολύ Λίγο θα ταξιδέψω και θα γυρίσω ξανά
“Όνειρα γεμάτα ελπίδες που χάνονται ξαφνικά”- Αλέξανδρος Κατάκαλος
Το πρωί. Ανοίγω τα μάτια μου και νιώθω ένα κρύο αεράκι να με χτυπάει. Ο καιρός ήταν θυμωμένος και οι κουρτίνες σαν τρελές ανέμιζαν. Βγήκα έξω και έμεινα με την βροχή, σε μπαλκόνι δύο τετραγωνικών να μου κρατάει συντροφιά.
“Στο γύρισμα του κεφαλιού”- Χριστίνα
Στο γύρισμα του κεφαλιού αντίκρισα σκουπίδια. Μια στοίβα ανάκατη. Δίπλα τους έστεκες εσύ. Σε κοίταξα.
“Σωμάτων κάθοδος”- Άγγελος Κατσιρντάκης
Θα ήταν ιεροσυλία να ονομάσω την ένωση μας ως κόσμια, δεν είναι, η στόφα της είναι απόκοσμη και ζοφερή, δεν περιγράφεται η κάθοδος μαζί σου..
“Το τελευταίο τσιγάρο” -Pit
Κάπνιζες όταν σε είδα. Ο καπνός σερνόταν γύρω από το πρόσωπό σου καθώς κοιτούσες έξω από το παράθυρο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα λύπη να λιμνιάζει στον πάτο της κοιλιάς μου.
“Εσύ ήσουν στην άκρη του λόφου”- Κρινιώ Μπύρου
Μεγάλωσα στην άκρη του λόφου, χωρίς φόβους. Λάτρευα τη ζωή, σαν ασπίδα άγγιζα τα σύννεφα του μέλλοντος.
