Εκείνη την εποχή ήμουν μαθητής της 1ης Λυκείου, έφηβος. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι με μεγάλη αγάπη για τη μόρφωση και ήθελαν να διευρύνω τους ορίζοντες μου σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς
“Η κυρία των Γαλλικών μου” – Μαρία Σκαμπαρδώνη
“Για μια νύχτα στην ταράτσα(!)”- Χριστίνα
«Μέχρι πού θα έφτανες για μένα;» τον ρώτησε ένα βράδυ που επέστρεφαν στο σπίτι, κοιτώντας τον επίμονα. «Μέχρι την άκρη του κόσμου!» απάντησε εκείνος χαμογελώντας γλυκά.
“Αυτοί που ψιθυρίζουν στα σκοτάδια” – Pit
Δεν ξέρω ποιος απόφασισε τι είναι σωστό και τι λάθος...
“Ανάμνηση” – Peter Pan
Βρέθηκα πάλι εκεί στην ιδια πόλη , στο ίδιο παγκάκι, κατω απ' τον ίδιο ήλιο και ολα γύρω μου ήταν σαν να μην πέρασε μια μερα. Κάθισα στο παγκάκι και κοίταζα σαν χαμένος γύρω μου!
“Παιδικό κακούργημα”- Χριστίνα
Καθόταν στο διπλανό τραπέζι. Το βλέμμα του παγερό και προσποιητά αδιάφορο.
“Πιο νέος από τους νέους”- Χριστίνα
«Δεν θα έπρεπε να ήμουν εδώ»...
