Μην ξανάρθεις, δεν πειράζει, θα βρω αλλού παρηγοριά. Και ακόμα και αν τώρα δεν τη βλέπω, κάπου υπάρχει και για εμένα μία αγκαλιά.
“Μην ξανάρθεις, δεν πειράζει”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
“Εκείνο το παιδί με τη μεγάλη καρδιά που όλοι όμως είχαμε παρεξηγήσει στην αρχή”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
Κάθε χρόνο όταν έρχονται Χριστούγεννα και τώρα που είμαι άνδρας μεγαλύτερος, αναπολώ εκείνα τα χρόνια όπου μαζευόμασταν με άλλα παιδιά και λέγαμε τα κάλαντα.
“Η κυρία των Γαλλικών μου” – Μαρία Σκαμπαρδώνη
Εκείνη την εποχή ήμουν μαθητής της 1ης Λυκείου, έφηβος. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι με μεγάλη αγάπη για τη μόρφωση και ήθελαν να διευρύνω τους ορίζοντες μου σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς
“Δεν ήταν άνδρας ικανός”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δεν ήταν άνδρας ικανός τις πληγές σου για να κλείσει. Να νοιώσεις τις φοβίες σου και δυνατά στα δύο του χέρια να σε σφίξει.
“Μια χαρά που κράτησε τόσο λίγο”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ήταν ένα φτωχό παιδί που δούλευε για να μπορεί να εξασφαλίζει, τουλάχιστον, τα απαραίτητα για την επιβίωσή του. Ο πατέρας του είχε πεθάνει όταν εκείνος ήταν μόλις δύο ετών και η μητέρα του ήταν φιλάσθενη.
“Το κάθε πλάσμα έχει την αξία του…”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
Κάποτε στο δάσος είχε κηρυχθεί πόλεμος και όλα τα ζώα είχαν βγει σε παράταξη προκειμένου να μοιραστούν στο καθένα αρμοδιότητες και ευθύνες.
“Για σένα κύριε Αλέξανδρε…” (αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη) – Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ένα κύριος έπινε, γυρίζει συχνά στα καφενεία. Δε γνωρίζω το όνομα, ούτε τη δική του ιστορία.
”Το μυαλό δεν αλλάζει την καρδιά”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ποτέ σου δε με ακούς. Εγώ σου χτυπάω τα καμπανάκια κινδύνου, αλλά εσύ επιμένεις εγωιστικά να πράττεις πάντοτε το δικό σου.
“Ένα μικρό κείμενο για την αγνή αγάπη”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
Σε αγαπάω. Σε αισθάνομαι σε κάθε σημείο του σώματός μου.
“Αυτός εκεί ο άνθρωπος”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
Αυτός εκεί ο άνθρωπος -δεν έχει σημασία το όνομά του, η δουλειά του, τίποτα.
