Αν μ' αγαπάς, γιατί δεν είσαι εδώ; Γιατί σε δεν βρίσκω δίπλα μου, να με αγκαλιάζεις τα βράδια;
"Αν με αγαπάς" -Pit
“Η κυρία των Γαλλικών μου” – Μαρία Σκαμπαρδώνη
Εκείνη την εποχή ήμουν μαθητής της 1ης Λυκείου, έφηβος. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι με μεγάλη αγάπη για τη μόρφωση και ήθελαν να διευρύνω τους ορίζοντες μου σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς
“Συννεφιασμένη Ημέρα”- Pit
Κοιτάζω γύρω μου καθώς μπαίνω στην καφετέρια που συχνάζω. Ο καιρός είναι μουντός και γκρίζος σήμερα, οπότε σκέφτομαι ότι η συνηθισμένη μου γωνιά θα είναι άδεια περιμένοντας εμένα.
“Η ιδέα του έρωτα” -Pit
Σε ακούω να ξεφυσάς ξανά. Τα μάτια σου κοιτάζουν το τηλέφωνο ξανά.
“Δακρυσμένο χαμόγελο”- Χριστίνα
«Ευχαριστώ πολύ. Να σου φέρω κάτι άλλο;» ρώτησε χαμογελώντας. «Όχι κυρ-Βαγγέλη, σ’ ευχαριστώ. Θα φύγω να ξεκουραστείτε κι εσείς. Καλό βράδυ!»
“Λίγο φως στο σκοτάδι”- Maria Tink
Έξω έβρεχε. Tο σκοτάδι γινόταν φως σε κλάσματα δευτερολέπτου απ' τις αστραπές και μετά πάλι σκοτάδι. Ακούς βήματα στο διάδρομο, ανάλαφρα και επιφυλακτικά.
“Μια χαρά που κράτησε τόσο λίγο”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ήταν ένα φτωχό παιδί που δούλευε για να μπορεί να εξασφαλίζει, τουλάχιστον, τα απαραίτητα για την επιβίωσή του. Ο πατέρας του είχε πεθάνει όταν εκείνος ήταν μόλις δύο ετών και η μητέρα του ήταν φιλάσθενη.
“Το καράβι δεν ήρθε ούτε σήμερα”- Ηλίας Τζελέπης
Κοιτούσε και πάλι το παράθυρο. Το καράβι δεν ήρθε ούτε σήμερα. Είχαν περάσει μέρες και είχε χάσει πια την αίσθηση του χρόνου. Ζούσε σε κείνο το μικρό σπιτάκι πάνω στο λιμάνι. Δεν ήταν κάτι σπουδαίο, όπως τα μεγαλοπρεπή νέα κτίρια στην χώρα του νησιού, αλλά είχε μία ιδιαίτερη θαλπωρή. Ήταν ολόλευκο, σαν όλα τα σπιτάκια... Continue Reading →
“Έγκλημα επαφής” -Pit
Όλοι αγαπάμε με διαφορετικούς τρόπους. Κάποιοι χαρίζουν λουλούδια και πέφτουν στα γόνατα. Κάποιοι ανταλλάζουν λέξεις, λόγια, υποσχέσεις. Και κάποιοι κοιτάζουν στοργικά με ένα χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη.
