Ο ύπνος είναι θάνατος κι ο θάνατος ελπίδα απ'τ'άδυτα υψώνεται και γίνεται παγίδα
“Άραγε”- Πέτρος Βελούδας
“Η ιδέα του έρωτα” -Pit
Σε ακούω να ξεφυσάς ξανά. Τα μάτια σου κοιτάζουν το τηλέφωνο ξανά.
“Δεν ήταν άνδρας ικανός”- Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δεν ήταν άνδρας ικανός τις πληγές σου για να κλείσει. Να νοιώσεις τις φοβίες σου και δυνατά στα δύο του χέρια να σε σφίξει.
“Οι φλέβες της μοναξιάς”- Πέτρος Βελούδας
Κούρσα ανέμων η ζωή στα καλάμια αραδιασμένη κυλάει στις φλέβες της η μοναξιά...
“Δακρυσμένο χαμόγελο”- Χριστίνα
«Ευχαριστώ πολύ. Να σου φέρω κάτι άλλο;» ρώτησε χαμογελώντας. «Όχι κυρ-Βαγγέλη, σ’ ευχαριστώ. Θα φύγω να ξεκουραστείτε κι εσείς. Καλό βράδυ!»
“Έπεσες πάλι…”- Κωνσταντίνος Γκουτζής
Σπεύδουν να σε σηκώσουν. Να σε σώσουν· ελπίζουν. Απ’ εδώ κάτω βλέπεις καλύτερα. Αδειάζεις, σιγά-σιγά.
“Αυτοί που ψιθυρίζουν στα σκοτάδια” – Pit
Δεν ξέρω ποιος απόφασισε τι είναι σωστό και τι λάθος...
“Όλα τα τραγούδια σου” – Pit
Όλα τα τραγουδία σου ξεκινάνε έτσι. Το χέρι σου πάνω από την κιθάρα, το κεφάλι κατεβασμένο, τα γυαλιά σου να πέφτουν πιο χαμηλά στην μύτη σου, ένα μικρό δάγκωμα των χειλιών σου και...ξεκινάς.
“Ο γνωστός άγνωστος” -Pit
Ξημέρωσε. Ο ήλιος γρήγορα απλώνει το φως του πάνω στο σώμα μου. Ανοίγω τα μάτια μου και προσπαθώ να καταλάβω πού είμαι.
