Ξεκλείδωσε την εξώπορτα, μπήκε στο διαμέρισμα κι έκλεισε την πόρτα πίσω της. Στηρίχτηκε πάνω της με όλο το κορμί της κι έκλεισε με δύναμη τα μάτια της.
“Ο άλλος εαυτός”- Ελένη Κατσώνη
“Απωθημένο”- Μαρία Σπανού
Να σε ακούω θέλω, να μπαίνω σ’ένα όμορφο παραμύθι και να μη θέλω να βγω.
“Από το σημείο Α, στο σημείο Β”- Κωνσταντίνος Παναγιωτόπουλος
Αφήνουμε τον Πειραιά πίσω μας. Αυτό το πρωί, κάτι εκατοντάδες περιπλανώμενοι εγκαταλείψαμε την πόλη. Μπροστά μας, στο βάθος, η Σίφνος.
“Ο χρυσαφένιος αητός”- Θεόδωρος Γεωργιάδης
Αγριεμένο μου πουλί, που σχίζεις τον αγέρα αφύλαχτο και τρομερό με χρυσαφένιο χρώμα.
“Ο Μορφέας μέσα μου”- Ορφέας Σουρής
Ο Μορφέας επικεντρώνεται στις ανθρώπινες μορφές των ονείρων και έτσι ο άνθρωπος από την Σελήνη εμφανίζεται συχνά στα όνειρα μου και τα θέματα συζήτησης μας δεν εξαντλούνται ποτέ.
“Ταξίδι”- Ζωή Καβαλάρη
Κράτησε για λίγο τη ζωή μου στα χέρια σου Όχι για πολύ Λίγο θα ταξιδέψω και θα γυρίσω ξανά
“Όνειρα γεμάτα ελπίδες που χάνονται ξαφνικά”- Αλέξανδρος Κατάκαλος
Το πρωί. Ανοίγω τα μάτια μου και νιώθω ένα κρύο αεράκι να με χτυπάει. Ο καιρός ήταν θυμωμένος και οι κουρτίνες σαν τρελές ανέμιζαν. Βγήκα έξω και έμεινα με την βροχή, σε μπαλκόνι δύο τετραγωνικών να μου κρατάει συντροφιά.
“Ο εφιάλτης της”- Ελένη Κατσώνη
Βρισκόταν ξαπλωμένη σ΄ ένα παγωμένο δάπεδο. Τα μάτια της ήταν κλειστά αλλά προσπαθούσε να αντιληφθεί το παρόν μέσω των υπόλοιπων αισθήσεών τους. Ένιωθε το σώμα της βαρύ, παγιδευμένο και κουνήθηκε δειλά δειλά μήπως και καταλάβει αν τα άκρα της ήταν δεμένα.
“Μάσκες, νουάρ και λοιπές φανταστικές ανησυχίες” – Γιώργος Μπεκιάρης
Τράβηξε απαλά το κλειδί από τη μίζα του παλιού γαλλικού του σαράβαλου. Στο στενό άκουγε μόνο τα βήματα του στις υγρές πλάκες του δρόμου. Κοίταξε μέσα στο μπάρ τους ελάχιστους θαμώνες. "Κάποτε δεν χώραγες εδώ μέσα", σκέφτηκε.
“Σωμάτων κάθοδος”- Άγγελος Κατσιρντάκης
Θα ήταν ιεροσυλία να ονομάσω την ένωση μας ως κόσμια, δεν είναι, η στόφα της είναι απόκοσμη και ζοφερή, δεν περιγράφεται η κάθοδος μαζί σου..
