Πλέκω κουκούλι Κουκούλι που πλέκει Τις ώρες που φεύγουν Και είσαι μακριά
“Το κουκούλι”- Πηνελόπη Τριάντου
“Στη συννεφιά των βλεφάρων σου”- Θεόδωρος Γεωργιάδης
Στη συννεφιά των βλέφαρών σου, τα κουρασμένα μου φτερά θέλω απόψε να απλώσω μια στάλα να ξεκουραστώ.
“Ο σταθμός σε λίγο κλείνει”- Κωστής Δαΐκος
Κόκκινο μακρύ φουστάνι πόσο όμορφη σε κάνει και κραγιόν στο ίδιο χρώμα να το φόραγες ακόμα.
“Ο άλλος εαυτός”- Ελένη Κατσώνη
Ξεκλείδωσε την εξώπορτα, μπήκε στο διαμέρισμα κι έκλεισε την πόρτα πίσω της. Στηρίχτηκε πάνω της με όλο το κορμί της κι έκλεισε με δύναμη τα μάτια της.
“Απωθημένο”- Μαρία Σπανού
Να σε ακούω θέλω, να μπαίνω σ’ένα όμορφο παραμύθι και να μη θέλω να βγω.
“Από το σημείο Α, στο σημείο Β”- Κωνσταντίνος Παναγιωτόπουλος
Αφήνουμε τον Πειραιά πίσω μας. Αυτό το πρωί, κάτι εκατοντάδες περιπλανώμενοι εγκαταλείψαμε την πόλη. Μπροστά μας, στο βάθος, η Σίφνος.
“Ο χρυσαφένιος αητός”- Θεόδωρος Γεωργιάδης
Αγριεμένο μου πουλί, που σχίζεις τον αγέρα αφύλαχτο και τρομερό με χρυσαφένιο χρώμα.
“Ο Μορφέας μέσα μου”- Ορφέας Σουρής
Ο Μορφέας επικεντρώνεται στις ανθρώπινες μορφές των ονείρων και έτσι ο άνθρωπος από την Σελήνη εμφανίζεται συχνά στα όνειρα μου και τα θέματα συζήτησης μας δεν εξαντλούνται ποτέ.
“Ταξίδι”- Ζωή Καβαλάρη
Κράτησε για λίγο τη ζωή μου στα χέρια σου Όχι για πολύ Λίγο θα ταξιδέψω και θα γυρίσω ξανά
“Όνειρα γεμάτα ελπίδες που χάνονται ξαφνικά”- Αλέξανδρος Κατάκαλος
Το πρωί. Ανοίγω τα μάτια μου και νιώθω ένα κρύο αεράκι να με χτυπάει. Ο καιρός ήταν θυμωμένος και οι κουρτίνες σαν τρελές ανέμιζαν. Βγήκα έξω και έμεινα με την βροχή, σε μπαλκόνι δύο τετραγωνικών να μου κρατάει συντροφιά.
