Φέτος η άνοιξη δεν εξεγείρεται Δε φοράει τα καλά της για να μας καλοπιάσει Δε στολίζεται, δεν εντυπωσιάζει
“Κριθήκαμε ένοχοι”- Χρήστος Κουλαξίζης
“Ένα σπίτι”- Αλέξης Αντωνόπουλος
Είμαι ένας Βλάσφημος που εξορίζεται από τους Βλάσφημους· Αιρετικός που εξορίζεται από τους Αιρετικούς· και για όλα φταίει εκείνη η λέξη: Σπίτι.
“Χτίστης υπό σκιά”- Άγγελος Κατσιρντάκης
Τα βράδια που ο ύπνος μας αποκόβει από την πραγματικότητα κάτι στα σκοτεινά συναντιέται, μεγαλουργεί ηδονικά καλύπτοντας το χάος του ανεκπλήρωτου μας.
“Αξίζει”- Ελισάβετ Δήμα
Αξίζει να νιώσω, να ζήσω, να κάνω μαζί σου, ακόμη κι αν είναι ένα φιλί, ένα χάδι, ή ένα βράδυ γεμάτο ένταση με τα κορμιά και τα χέρια μας να είναι σφιχτά δεμένα.
“Ασφάλεια σε τέσσερις τοίχους”- Αντρέας Τσαμπούκος
Οι στοίβες από πακέτα τσιγάρων δίπλα στο γραφείο μου στέκονταν αμέριμνες..
“Φωναχτά και άδυτα”- Στράτος Ζερβανταρίδης
Φωναχτά και άδυτα Τα λόγια ξεχασμένα Δυο φορές αμάδητα Λουλούδια διψασμένα
“Κάβο αμόρε”- Αγγελική Καραπάνου
Θεά αλαργινή που σε αγάπησε χορεύεις δίπλα του ένα καλοκαίρι
“Του Μάρτη”- Χρήστος Κουλαξίζης
Αχτίδες φωτός στο πρόσωπο μου. Πάλι άφησα χθες την κουρτίνα ανοιχτή χαζεύοντας τ' άστρα του βραδινού ουρανού. Κι έτσι το πρωινό με βρήκε απέναντι στον ήλιο του Μάρτη.
“Ψυχή ντυμένη”- Αλέξης Αντωνόπουλος
Ούτε μία σπιθαμή ξεχασμένη: Τα μαλλιά μου ήταν λουσμένα.
