Ένα πρωινό της προηγούμενης εβδομάδας αποφάσισα να πάω στη δουλειά με τα πόδια. Ένιωθα ένα πολύ έντονο άγχος από την προηγούμενη ημέρα.
“Η μητέρα”- Ελένη Κατσώνη
“Ψάχνοντας κάτι να εμπνευστώ”- Ελένη Κατσώνη
Έχουμε περπατήσει σ’ ολόκληρη την Αθήνα. Εγώ, με μια φωτογραφική κρεμασμένη στο λαιμό και όλες τις αισθήσεις μου σε επιφυλακή, ψάχνω να βρω το θέμα της επόμενης φωτογραφίας μου.
“Ουρανέ, θα σου πω το ναι” – Ελένη Κατσώνη
Σήμερα περιπλανήθηκα στους δρόμους της Αθήνας μετά από πολύ καιρό.
“Αυτός που φεύγει”- Χριστίνα Κοσμοπούλου & Ελένη Κατσώνη
Έφυγε κι έμεινα παγωμένη να κοιτάζω την πόρτα που έκλεινε πίσω του και να μυρίζω το άρωμά του που χανόταν μαζί του. Δεν είπα τίποτα κι ας είχα τόσα να του πω.
“Lost” – Ελένη Κατσώνη
"My kids used to play here." I heard a voice while I was trying to take a picture of the playground where the whole scenery made me feel a bit nostalgic.
“Γαύδος, Αύγουστος 2018”- Ελένη Κατσώνη
Κάθομαι στην παραλία. Υπάρχει αρκετός κόσμος γύρω μου, άλλωστε κατασκηνώσαμε στο Σαρακίνικο.
