Μελέτησα εικόνες πάνω σε τοίχους κρεμασμένους από ένα έρημο ταβάνι.
“Μια τρύπα στο κενό”- Χριστίνα
Κάποτε από το παράθυρο έμπαιναν λιβάδια. Τώρα σαν ν' αχνοφαίνεται πίνακας μπαλωμένος.
“Δακρυσμένο χαμόγελο”- Χριστίνα
«Ευχαριστώ πολύ. Να σου φέρω κάτι άλλο;» ρώτησε χαμογελώντας. «Όχι κυρ-Βαγγέλη, σ’ ευχαριστώ. Θα φύγω να ξεκουραστείτε κι εσείς. Καλό βράδυ!»
“Κρυμμένη ευτυχία”- Χριστίνα
Τι κι αν μεγάλωνε; Όσο περνούσαν τα χρόνια, όλο και πιο μικρός ένιωθε. Το καταλάβαινε τα βράδια, που έσφιγγε όλο και περισσότερο εκείνο το αρκουδάκι που του είχε χαρίσει η θεία του, τότε που έκανε τα πρώτα του βήματα.
“Για μια νύχτα στην ταράτσα(!)”- Χριστίνα
«Μέχρι πού θα έφτανες για μένα;» τον ρώτησε ένα βράδυ που επέστρεφαν στο σπίτι, κοιτώντας τον επίμονα. «Μέχρι την άκρη του κόσμου!» απάντησε εκείνος χαμογελώντας γλυκά.
“Περί λουλουδιών”- Χριστίνα
Δεν θυμάται από πού ξεκίνησε και πώς ήταν τότε. Μα θυμάται ότι ήταν μια σταλιά. Και διαφορετικό χρώμα. Ναι, σίγουρα το χρώμα του ήταν άλλο.
“Εξομολόγηση”- Χριστίνα
- Πάλι κλαις; Κάθε βράδυ κλαις. Γιατί δε μου μιλάς; - Τι να σου πω; Μου λείπει.- Σου λείπει; Μα εσύ τον άφησες να φύγει.- Εγώ τον άφησα. Μα ξέρεις πώς είναι να αφήνεις κάποιον που σ’ αγαπά τόσο πολύ; Κάποιον που είχε ταυτίσει την ευτυχία του με τη δική σου; Κάποιον που ξέρεις ότι... Continue Reading →
“Οι κοπέλες σου”- Χριστίνα
Θα υπάρχει πάντα δίπλα σου μια κοπέλα την οποία θα αποκαλείς κοπέλα σου, ανεξάρτητα από το πόσες άλλες κοπέλες θα υπάρχουν στη ζωή σου.