Μην κλαις. Ο κόσμος κοιτάζει. Μην κλαις σου λέω. Μετράνε τα δάκρυα σου, τους λυγμούς, τις κοφτές ανάσες.
“Ο κόσμος κοιτάζει” -Pit
“Για τον Νίκο”- Χριστίνα
Τι υπάρχει εκεί ψηλά δεν το γνωρίζω. Ν' ανθίζουν άραγε κι εκεί οι αμυγδαλιές;
“Απωθημένο”- Μαρία Σπανού
Να σε ακούω θέλω, να μπαίνω σ’ένα όμορφο παραμύθι και να μη θέλω να βγω.
“Ερωτική σύγχυση”- Χριστίνα
Δεν ξέρω τι συνέβη. Δεν ξέρω πώς συνέβη. Μα κάποιες νύχτες σ’ άκουγα που σκάλιζες την πόρτα. Ύστερα ξάπλωνα, δίπλα μου σ’ έβλεπα.
“Στο γύρισμα του κεφαλιού”- Χριστίνα
Στο γύρισμα του κεφαλιού αντίκρισα σκουπίδια. Μια στοίβα ανάκατη. Δίπλα τους έστεκες εσύ. Σε κοίταξα.
“Το τελευταίο τσιγάρο” -Pit
Κάπνιζες όταν σε είδα. Ο καπνός σερνόταν γύρω από το πρόσωπό σου καθώς κοιτούσες έξω από το παράθυρο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα λύπη να λιμνιάζει στον πάτο της κοιλιάς μου.
“Ο κουρνιαχτός”- Χριστίνα
Κι όλο μεγάλωνε κι αυτός. Κι όσο τα χρόνια πάνω του έσκυβαν, τόσο ότι η ζωή του ήταν ατέλειωτη θαρρούσε.
“Διάφανος εγώ” -Pit
Δεν έχω σκιά. Με βλέπει το φως αλλά δεν με αγγίζει. Είμαι μπροστά σου όμως με αγνοείς.
“Ένα σπίτι με φως” -Pit
Μερικές φορές κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι, το χέρι σου να αγγίζει το δικό μου, ένα αμάξι στον δρόμο με παράθυρα κατεβασμένα, και ο αέρας, εκκωφαντικός, να φυσάει στο πρόσωπό μου.
“Φεγγαρόφωτο” -Pit
Μην μιλάς. Μην κοιτάς. Μην υπάρχεις. Γίνε σκιά στο φεγγαρόφωτο και χόρεψε με τα αστέρια. Κράτα την ανάσα σου και άκου την καρδιά σου να χτυπά. Το ακούς;
