Κοιτάζω γύρω μου καθώς μπαίνω στην καφετέρια που συχνάζω. Ο καιρός είναι μουντός και γκρίζος σήμερα, οπότε σκέφτομαι ότι η συνηθισμένη μου γωνιά θα είναι άδεια περιμένοντας εμένα.
“Συννεφιασμένη Ημέρα”- Pit
“Δακρυσμένο χαμόγελο”- Χριστίνα
«Ευχαριστώ πολύ. Να σου φέρω κάτι άλλο;» ρώτησε χαμογελώντας. «Όχι κυρ-Βαγγέλη, σ’ ευχαριστώ. Θα φύγω να ξεκουραστείτε κι εσείς. Καλό βράδυ!»
“Κρυμμένη ευτυχία”- Χριστίνα
Τι κι αν μεγάλωνε; Όσο περνούσαν τα χρόνια, όλο και πιο μικρός ένιωθε. Το καταλάβαινε τα βράδια, που έσφιγγε όλο και περισσότερο εκείνο το αρκουδάκι που του είχε χαρίσει η θεία του, τότε που έκανε τα πρώτα του βήματα.
“Για μια νύχτα στην ταράτσα(!)”- Χριστίνα
«Μέχρι πού θα έφτανες για μένα;» τον ρώτησε ένα βράδυ που επέστρεφαν στο σπίτι, κοιτώντας τον επίμονα. «Μέχρι την άκρη του κόσμου!» απάντησε εκείνος χαμογελώντας γλυκά.
“Περί λουλουδιών”- Χριστίνα
Δεν θυμάται από πού ξεκίνησε και πώς ήταν τότε. Μα θυμάται ότι ήταν μια σταλιά. Και διαφορετικό χρώμα. Ναι, σίγουρα το χρώμα του ήταν άλλο.
“Αυτοί που ψιθυρίζουν στα σκοτάδια” – Pit
Δεν ξέρω ποιος απόφασισε τι είναι σωστό και τι λάθος...
“Εξομολόγηση”- Χριστίνα
- Πάλι κλαις; Κάθε βράδυ κλαις. Γιατί δε μου μιλάς; - Τι να σου πω; Μου λείπει.- Σου λείπει; Μα εσύ τον άφησες να φύγει.- Εγώ τον άφησα. Μα ξέρεις πώς είναι να αφήνεις κάποιον που σ’ αγαπά τόσο πολύ; Κάποιον που είχε ταυτίσει την ευτυχία του με τη δική σου; Κάποιον που ξέρεις ότι... Continue Reading →
“Όλα τα τραγούδια σου” – Pit
Όλα τα τραγουδία σου ξεκινάνε έτσι. Το χέρι σου πάνω από την κιθάρα, το κεφάλι κατεβασμένο, τα γυαλιά σου να πέφτουν πιο χαμηλά στην μύτη σου, ένα μικρό δάγκωμα των χειλιών σου και...ξεκινάς.
“Ο γνωστός άγνωστος” -Pit
Ξημέρωσε. Ο ήλιος γρήγορα απλώνει το φως του πάνω στο σώμα μου. Ανοίγω τα μάτια μου και προσπαθώ να καταλάβω πού είμαι.
“Όλα αυτά που ήθελα να σου πω” -Pit
Φοβάμαι να αισθανθώ το οτιδήποτε. Γιατί ακόμα σε θέλω, και σε θέλω να με θέλεις.
