Μην μιλάς.
Μην κοιτάς.
Μην υπάρχεις.
Γίνε σκιά στο φεγγαρόφωτο και χόρεψε με τα αστέρια.
Κράτα την ανάσα σου και άκου την καρδιά σου να χτυπά.
Το ακούς;
Είναι ο ήχος της μοναξιάς.
Και δυναμώνει,
όλο δυναμώνει.
Ώσπου δεν ακούς τίποτα άλλο.
Ηχεί στο μυαλό σου, στην καρδιά σου, στους διαδρόμους της ψυχής σου.
Κάνεις ότι δεν σε νοιάζει, αλλά ξεκινάς να ξεχνάς.
Ξεχνάς πώς είναι να χαμογελάς, και να νοιάζεσαι.
Ξεχνάς πώς είναι να ζεις.
Ξεχνάς πώς είναι να περπατάς κάτω από τον ήλιο.
Είσαι διαυγής.
Είσαι χλωμός και παγωμένος.
Ζεις στο σκοτάδι, περιμένοντας το φεγγαρόφωτο.
Το ήξερες ότι υπάρχουν φαντάσματα;
Όχι;
Είναι άνθρωποι που ξέχασαν να ζουν.
Ναι, είναι αυτοί που δεν έχουν κάτι να πουν,
που φοβούνται να κοιτούν.
και δεν θέλουν να υπάρχουν.
Είναι αυτοί που χορεύουν στο φεγγαρόφωτο στο ρυθμό της μοναξιάς τους.
Καταρραμένοι να υπάρχουν μαζί αλλά να πονάνε χωριστά.
Θέλεις να χορέψουμε;
“Φεγγαρόφωτο” -Pit

Leave a Reply