Πασχίζουμε να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλον
κι όλο και πιο μακριά
βρίσκονται οι σκιές μας.
Γιατί τελικά, όσο κι αν πασχίζουμε,
κανείς δε μπορεί να ξεναγηθεί
στα όνειρα που μέρα νύχτα πλέκουμε,
στους φόβους που μας δέρνουν,
στις ουλές μας εκείνες
που δεν καταλάβαμε
πώς ξέφυγαν κι έφτασαν να πιάνουν τόσο τόπο.
Κι εσύ
που δε σεργιάνισες ποτέ
στους κήπους του μυαλού μου,
γιατί τόσο επιμένεις
ότι οφείλω να βαδίζω, όπου πηγαίνεις;
Κι εσύ
που δε φόρεσες ποτέ
τα ρούχα της ψυχής μου,
γιατί με ρούχα δανεικά
με κρίνεις και με δέρνεις;
Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Αντρέα Τσαμπούκο ( https://www.instagram.com/andreas170690/ ).
Leave a Reply