Καλησπέρα μητέρα,
Σήμερα που αποφάσισα να σου γράψω αυτό το γράμμα, δεν είμαι πολύ καλά. Όχι όχι, δεν συνέβη κάτι. Μα βλέπεις, η ψυχολογία μου είναι πολύ εύθραυστη αυτές τις μέρες. Θυμάσαι παλιότερα που μου έλεγες να μην είμαι ακατάστατη; Θα χαιρόσουν, άραγε, αν μάθαινες πως δεν είμαι πια; Όλη μέρα καθαρίζω, πλένω, σιδερώνω… Αστράφτει το σπίτι! Αν ήσουν εδώ θα υπέθετες ότι κάποιον περιμένω και θα μου έκλεινες το μάτι. Όμως, δεν περιμένω κανέναν και τίποτα πια. Έπαψα να περιμένω. Έχω κλειστεί στο σπίτι και βγαίνω μόνο για τα απαραίτητα. Τους βαρέθηκα όλους. Και τον εαυτό μου. Κι αυτόν τον βαρέθηκα. Σέρνω το κουφάρι μου από εδώ και από εκεί. Μόνη θα μείνω, μάνα. Ό,τι ήταν να γίνει, έγινε. Δεν έχω πια κουράγιο για έρωτες και αγωνίες. Ξέρω, φοβάσαι που είμαι μόνη μου. Μα εγώ φοβάμαι να μην είμαι.
Η καριέρα μου πηγαίνει όλο και καλύτερα. Δουλειές το πρωί, δουλειές το βράδυ. Γεμάτες είναι οι μέρες μου, παράπονο δεν έχω. Θα αναρωτιέσαι γιατί σου στέλνω γράμμα, ενώ θα μπορούσαμε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο. Ξέρω, έχεις μέρες να ακούσεις τη φωνή μου. Δε σε έχω ξεχάσει, μαμά. Δεν ξεχνώ τίποτα. Τους φόβους σου, τις θυσίες σου, τις αγωνίες σου, τη βουβή σου αγάπη… Όλα τα θυμάμαι. Τα σκέφτομαι καθημερινά. Σας σκέφτομαι καθημερινά. Μα είναι που έχω συνεχώς στο κεφάλι μου εκείνο το τραγούδι. Και τρέμω.
«Τρέμω να ‘μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς. Ωραία, νέα κι ατυχής.»
Η φωτογραφία, περιλαμβάνει τους στίχους του τραγουδιού “Μαμά γερνάω” το οποίο γράφτηκε από τη Λίνα Νικολακοπούλου (με τα γράμματα της ίδιας) και τον Σταμάτη Κραουνάκη το 1998 και ερμηνεύτηκε από την Τάνια Τσανακλίδου. Μπορείτε να το ακούσετε εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=Oax0f74dpf0
Leave a Reply